plan spłaty wierzycieli przykłady

Ostatnio na naszym blogu opublikowałyśmy artykuł dotyczący zasad ustalania planu spłaty wierzycieli. Zdaję sobie jednak sprawę, że liczą się dla Ciebie konkrety. Dlatego też postanowiłam napisać drugą część do tego artykułu – „Plan spłaty wierzycieli przykłady” – tym razem od strony praktycznej.

W tym celu przeanalizowałam orzeczenia sądów pod kątem ustalanych dla upadłych przez sądy upadłościowe planów spłaty. Na tej podstawie stworzyłam dzisiejsze studium przypadku. Dzięki temu łatwiej będzie Ci zrozumieć, w jaki sposób sąd ustala plan spłaty oraz na co sam możesz liczyć, starając się o własny plan.

Pamiętaj jednak, że każda sytuacja jest inna. W Twojej sprawie sąd może inaczej ocenić pewne okoliczności.

Czytaj też: Plan spłaty wierzycieli

Przypadek nr 1 – plan spłaty w wysokości 300 zł miesięcznie na okres 24 miesięcy

Upadły pan Andrzej (imię wymyślone) jest 58-letnim żonatym mężczyzną o wykształceniu technik-mechanik samochodowy. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 2217 zł netto, jednak dorabia jeszcze jako ochroniarz za wynagrodzeniem w wysokości 1530 zł netto. Łączne dochody upadłego wynoszą zatem kwotę 3747 zł.

Pan Andrzej ma na utrzymaniu bezrobotną, schorowaną żonę panią Jadwigę (imię wymyślone) w wieku 54 lat. Pani Jadwiga nie ma zawodu i nigdy nie pracowała. Choruje na dusznicę, chorobę niedokrwienną serca i depresję. Do tego leczy się onkologicznie.

Łączne miesięczne wydatki małżeństwa wynoszą 3400 zł. Składają się na nie opłaty za mieszkanie (czynsz, ogrzewanie, prąd, gaz, wywóz śmieci i woda) w kwocie 1220 zł, abonament za telefon i telewizję w kwocie 115 zł, zakup środków czystości i higieny osobistej w kwocie 200 zł, zakup żywności w kwocie 1100 zł, zakup odzieży i obuwia w kwocie 200 zł, zakup leków w kwocie 400 zł oraz opłata za ubezpieczenie w kwocie 164 zł.

Sąd dokładnie przeanalizował dochody i wydatki pana Andrzeja. Z tej analizy wynikło, że mężczyźnie do dyspozycji pozostaje wolna kwota 347 zł. Dlatego też sąd uznał, że pan Andrzej może przeznaczać miesięcznie kwotę 300 zł na rzecz spłaty swoich wierzycieli. Kwota ta w ocenie sądu jest adekwatna do dochodów i niezbędnych kosztów utrzymania rodziny upadłego. Sąd dodał też, że Pan Andrzej prowadzi skromne życie i ogranicza swoje wydatki do zaspokajania najważniejszych potrzeb życiowych.

Długość planu spłaty pana Andrzeja sąd ustalił na 24 miesiące. Okres ten wynika z tego, że upadły jest już schorowany, a jego umowa o pracę jest terminowa. Dlatego też biorąc pod uwagę te czynniki, jak również wiek pana Andrzeja sąd przyjął krótszy niż maksymalny (36-miesięczny) plan spłaty.

Żona pana Andrzeja też jest po upadłości konsumenckiej

Co ciekawe w tej sprawie, pani Jadwiga, żona pana Andrzeja, również ogłosiła upadłość konsumencką. Jednak w jej przypadku sąd umorzył wszystkie długi bez jakiegokolwiek planu spłaty, ponieważ nie miała ona żadnego dochodu. Dodatkowo, choroby żony pana Andrzeja powodowały, że nie może ona podjąć żadnej pracy.

Przypadek nr 2 – umorzenie długów bez planu spłaty

Następnym bohaterem jest pan Piotr (imię wymyślone). Jego jedynym dochodem jest emerytura w wysokości 1800 zł netto. Upadły przewlekle choruje na nowotwór złośliwy z przerzutami. Do tego ma problemy ortopedyczne, cukrzycę i nadciśnienie. Nie ma nikogo na utrzymaniu i mieszka samotnie. Żyje naprawdę skromnie. Na żywność przeznacza 700 zł miesięcznie, na leczenie – 500 zł miesięcznie, środki higieny – 50 zł miesięcznie, na odzież – 50 zł miesięcznie oraz na najem pokoju – 500 zł miesięcznie. Łączne wydatki pana Piotra wynoszą 1800 zł, czyli tyle co jego dochody. W takiej sytuacji sąd uznał, że pan Piotr nie ma możliwości jakiejkolwiek ratalnej spłaty wierzycieli. Dlatego też, sąd umorzył wszystkie długi pana Piotra bez planu spłaty.

Przypadek nr 3 – 650 zł miesięcznie przez 36 miesięcy

Ten przypadek dotyczy osoby w sile wieku – pan Adam (imię wymyślone) ma 43 lata. Dorobił się w swoim życiu ogromnego długu wynoszącego 1 477 416,88 zł. Wszystko przez nieudaną działalność gospodarczą. Obecnie pan Adam zarabia na życie jako kierowca. Z umowy o pracę uzyskuje dochody w wysokości 3000 zł na rękę. Pan Adam nie ma nikogo na utrzymaniu. Mieszka z rodzicami w domu jednorodzinnym i dzieli się z nimi rachunkami. Rodzice pana Adama utrzymują się z emerytury. Ich łączne dochody wynoszą 1825 zł na rękę. Z uwagi na ich niskie emerytury pan Adam pomaga finansowo swoim rodzicom.

Pan Adam określił swoje miesięczne wydatki na łączną kwotę 1900 zł. Składają się na nie rachunki za utrzymanie domu i media, telefon, internet, dojazdy do pracy, żywność, sporadyczne leki, środki czystości, odzież i obuwie, podatek od nieruchomości, czy papierosy.

Nadwyżka dochodów nad wydatkami jest więc dość spora, ponieważ wynosi kwotę 1100 zł.

Co zatem sąd wziął pod uwagę, ustalając plan spłaty?

  • młody wiek upadłego, a tym samym możliwość podjęcia dodatkowej pracy,
  • brak innych osób na utrzymaniu upadłego,
  • fakt zamieszkiwania upadłego z rodzicami będącymi w podeszłym wieku, którzy wymagają opieki i pomocy finansowej od syna,
  • doskonałą współpracę upadłego z syndykiem,
  • fakt, że upadły co miesiąc przekazywał do masy upadłości kwotę 500 zł.

Przypadek nr 4 – 235 zł miesięcznie na okres 36 miesięcy

Pani Agnieszka (imię wymyślone) ma 55 lat i zarabia kwotę 1478 zł na rękę. Mąż pani Agnieszki utrzymuje się z kwoty 1970 zł na rękę. Pomimo, że upadłość konsumencką ogłosiła tylko pani Agnieszka, a nie jej mąż, to sąd zsumował ich dochody i wydatki. Łącznie miesięczne wydatki upadłej i jej męża wynosiły kwotę 3000 zł.

W tym miejscu chciałam napisać, że to, co zrobił sąd, że wziął pod uwagę dochody męża pani Agnieszki jest zdecydowanie nieprawidłową praktyką części sądów upadłościowych. Takie postępowanie jest niezgodne z przepisami. Dla planu spłaty liczą się jedynie dochody upadłego. Dlatego też sąd nie powinien brać pod uwagę dochodów małżonka upadłego.

Wracając do naszego przypadku, sąd uznał, że z porównania wspólnych dochodów i wydatków zostaje nadwyżka w kwocie 448 zł. Sądy rzadko kiedy ustalają plan spłaty z uwzględnieniem całej nadwyżki, bo biorą pod uwagę, że budżety upadłych są naprawdę skromne i czasami wypadnie nieprzewidziany i pilny wydatek. Dlatego też w tym przypadku sąd ustalił, że upadła może realizować plan spłaty w kwocie 235 zł miesięcznie przez 36 miesięcy.

Przypadek nr 5 – 900 zł miesięcznie na okres 36 miesięcy

Pani Maria (imię wymyślone) ogłosiła upadłość na emeryturze. Jej miesięczny dochód wynosi 2774 zł na rękę. Upadła jak większość osób w jej wieku jest schorowana. Choruje na serce (stan po zawale) i na nadciśnienie. W przeszłości miała operację przepukliny oraz zabieg usunięcia kamieni nerkowych. Łączne wydatki pani Marii oscylują w okolicach 1400 zł. A przynajmniej taką kwotę wykazała w sądzie. Z porównania dochodów i wydatków wynika, że do dyspozycji pozostaje jej kwota 1374 zł. Sąd jednak nie ustalił tej maksymalnej kwoty w planie spłaty, tylko 900 zł. Nadmierne obciążenie upadłej spłatami mogłoby bowiem skutkować tym, że zaprzestałaby ona realizacji planu spłaty. A to, jak wiadomo, doprowadziłoby do umorzenia postępowania bez realizacji celu, jakim jest oddłużenie osoby fizycznej.

Przypadek nr 6 – 700 zł przez 18 miesięcy

Ten plan spłaty dotyczy mężczyzny w podeszłym wieku (85 lat) utrzymującego się z emerytury w wysokości 2300 zł netto. Pan Zbigniew (imię wymyślone) mieszka z żoną w mieszkaniu należącym do syna i synowej. Jest schorowany i wymaga stałego leczenia farmakologicznego i zabiegów rehabilitacyjnych. Żona pana Zbigniewa również jest na emeryturze, której wysokość wynosi 1500 zł na rękę. Łączne dochody upadłego i jego żony wynoszą 3800 zł netto.

Natomiast wysokość stałych miesięcznych wydatków upadłego wynosi kwotę 2230 zł. W skład tych kosztów wchodzą: opłaty za gaz (350 zł – 800 zł), opłaty za energię elektryczną (190 zł – 260 zł), koszty wspólnoty (500 zł – 700 zł), leki dla upadłego (60 zł – 70 zł) oraz leki dla żony upadłego (300 zł – 400 zł).

Z tak ustalonych wydatków wynika to, że zostały one określone przez upadłego w sposób nie pełny. Brakuje wśród nich takich pozycji jak żywność, środki higieny, transport, ubrania i obuwie itp.

Na szczęście sąd uwzględnił konieczność ponoszenia przez upadłego niezbędnych kosztów wyżywienia i ustalił, że upadły może przeznaczać na plan spłaty kwotę 700 zł miesięcznie.

Co sąd wziął pod uwagę, ustalając plan spłaty:

  • podeszły wiek upadłego,
  • choroby upadłego,
  • koszty leczenia upadłego, które są dość niskie i nie rosną,
  • konieczność ponoszenia kosztów utrzymania,
  • fakt zakupu leków dla bardzo schorowanej małżonki,
  • interes wierzycieli, aby zostali zaspokojeni planem spłaty w około 20 %.

Przypadek nr 7 – 118 zł przez 36 miesięcy

Pani Katarzyna jest 53-letnią bezrobotną. Po ogłoszeniu upadłości mieszka u córki w zamian za opiekę nad 3-letnim wnukiem. Miesięczne koszty utrzymania upadłej wynoszą łącznie 1200 zł. Składają się na nie koszty wyżywienia i artykułów higienicznych w kwocie ok 1000 zł, koszty zakupu leków i innych nieprzewidzianych wydatków w kwocie 150 zł oraz opłata za telefon w kwocie 50 zł. Koszty te obecnie ponosi za swoją matkę córka pani Katarzyny.

Upadłej ciężko jest znaleźć pracę z uwagi na wiek oraz niepraktyczny wyuczony zawód (technolog drewna). Tym bardziej, że pani Katarzyna opiekuje się swoim wnukiem, a w zamian córka ponosi koszty utrzymania upadłej. W takiej sytuacji dziwi mnie decyzja sądu, aby upadła realizowała jakikolwiek plan spłaty. Brak jakichkolwiek dochodów uzasadnia bowiem umorzenie długów bez planu spłaty. W tym wypadku sąd jednak ustalił, że pani Katarzyna będzie miesięcznie płacić 118 zł przez 36 miesięcy.

Przypadek nr 8 – 150 zł przez 36 miesięcy

Pan Adam (imię wymyślone), upadły, jest 54-letnim pracownikiem szpitalnej pralni. Zarabia tylko 1787,54 zł na rękę. W przeszłości również najwięcej zarabiał raptem minimalną krajową. Wyuczonym zawodem pana Adama jest opiekun medyczny, ale nigdy nie mógł znaleźć zatrudnienia na tym stanowisku. Sąd ustalił też, że łączne miesięczne wydatki pana Adama wynoszą 1610 zł. Składają się na nie: najem pokoju – 440 zł, prąd i woda – 80 zł, bilet miesięczny – 90 zł oraz wyżywienie, środki czystości i ubranie – 1000 zł.

Co wziął sąd pod uwagę, ustalając plan spłaty?

  • że upadły jest nisko opłacanym pracownikiem fizycznym,
  • że nie ma on możliwości awansu na wyższe stanowisko,
  • wiek pana Adama, który wskazuje na to, że nie ma on nadziei na znalezienie lepiej płatnej pracy,
  • nadwyżka dochodów nad kosztami wynosi 150 zł.

Sąd stwierdził również, że w przypadku pana Adama nie jest uzasadnione odwołanie się do jego potencjalnych możliwości zarobkowych jako opiekun medyczny. Pan Adam całe swoje życie zawodowe zarabiał nie więcej niż obecna kwota wynagrodzenia. Co do zasady jednak, jeżeli upadły zarabia mniej niż mógłby przy jego stanie zdrowia i wykształceniu, to powinno być przyjęte przeciętne rynkowe wynagrodzenie dla osoby z określonym wykształceniem i w określonej miejscowości. Tego typu rozwiązanie byłoby zdecydowanie krzywdzące dla pana Adama.

Natomiast jeśli dłużnik ma pracę, z której osiąga przychód wyższy od średniego, to sąd powinien przyjąć rzeczywistą wielkość jego zarobków.

Czynniki, na które zwraca uwagę Sąd przy planie spłaty wierzycieli

Jak widzisz, najczęstsze elementy, które sąd bierze pod uwagę przy ustalaniu planu spłaty, to:

  • wiek upadłego,
  • stan zdrowia upadłego,
  • wysokość zarobków upadłego,
  • wykonywany przez upadłego zawód i ewentualna możliwość awansu,
  • czy upadły ma kogoś na swoim utrzymaniu,
  • wysokość niezbędnych wydatków upadłego.

Plan spłaty wierzycieli przykłady i zmiany w 2021

Analizowane przypadki dotyczą planów spłaty ustalanych na trochę starych przepisach. Dlatego też dzisiaj sąd weźmie jeszcze pod uwagę, następujące czynniki:

  • przyczyny niewypłacalności upadłego,
  • czy upadły trwonił majątek albo celowo nie regulował swoich długów,
  • czy w ostatnich 10 latach względem upadłego toczyło się już postępowanie upadłościowe, w którym umorzono jego długi w całości lub części.

Dodatkowo, premiowana jest taka sytuacja, jeśli upadły planem spłaty spłaci większą część swoich długów (co najmniej 70%). Wtedy plan spłaty może trwać nie dłużej niż rok. Jeśli upadły planem spłaty spłaci co najmniej 50% swoich długów, to plan spłaty nie będzie dłuższy niż dwa lata.

Zastanawiasz się, jaki plan spłaty masz szansę dostać, opisz swoją sytuację pod kątem tych czynników, o których pisałam w artykule, w komentarzu. A ja odpiszę, na co możesz liczyć ze strony sądu.

przez Agata Bicka-Cenzartowicz
19 komentarzy